Βάλβης, Ζηνόβιος

(Μεσολόγγι 1800 – Μεσολόγγι 1886). Νομομαθής και πολιτικός. Μαθήτευσε αρχικά στη Θεολογική σχολή της Χάλκης και στη συνέχεια, λίγο πριν από την έκρηξη της Επανάστασης, πήγε στην Πίζα της Ιταλίας όπου σπούδασε νομικά. Μετά την άφιξη του Όθωνα στην Ελλάδα, διορίστηκε εισαγγελέας σε ένα από τα πρωτοδικεία που είχε ιδρύσει ο Μάουερ και παρέμεινε στον δικαστικό κλάδο έως το 1841, οπότε υπέβαλε την παραίτησή του και επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Μεσολόγγι, όπου και εργάστηκε ως δικηγόρος. Μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και την εγκαθίδρυση του συνταγματικού πολιτεύματος, αναμείχθηκε στην πολιτική ζωή του τόπου και χρημάτισε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση που σχημάτισε το 1849 ο ναύαρχος Κωνσταντίνος Κανάρης. Τον ίδιο χρόνο, μετά την πτώση της κυβέρνησης Κανάρη, ο Β. πήρε μέρος και πάλι ως υπουργός Οικονομικών στη διάδοχη κυβέρνηση του Αντωνίου Κριεζή (12 Δεκεμβρίου 1849), η οποία παρέμεινε στην αρχή έως το 1854, οπότε τα αγγλογαλλικά στρατεύματα κατέλαβαν τον Πειραιά και επέβαλαν τη φιλική προς τους δυτικούς συμμάχους κυβέρνηση του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. Στις 12 Φεβρουαρίου 1863, ο Β. έγινε πρωθυπουργός νέας κυβέρνησης, που σχηματίστηκε ύστερα από πίεση του στρατού και με την έγκριση της εθνοσυνέλευσης, η οποία, με σχετικό ψήφισμα είχε αναλάβει την άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας και είχε ορίσει να ηγούνται των κυβερνήσεων πρωθυπουργοί άνευ χαρτοφυλακίου. Στις 18 Μαρτίου 1863, ο Β. ανακοίνωσε στην εθνοσυνέλευση την εκλογή του Γεωργίου ως βασιλιά των Ελλήνων και την κατάλυση της βαυαρικής δυναστείας, ικανοποιώντας έτσι το επιτακτικότερο λαϊκό αίτημα της πολυτάραχης εκείνης περιόδου. Ο Β. χρημάτισε για μια ακόμη φορά πρωθυπουργός από τις 14 Απριλίου 1864 έως τις 16 Ιουλίου 1864, όταν του ζητήθηκε να αντικαταστήσει την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Κανάρη, που είχε χάσει την πλειοψηφία στην εθνοσυνέλευση. Μετά την παραίτηση της κυβέρνησής του, αποσύρθηκε οριστικά στο Μεσολόγγι, όπου και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ως ιδιώτης. Διακρινόταν για την ευγένεια και την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, για την πολιτική του επιτηδειότητα και διαλλακτικότητα, καθώς επίσης και για την άριστη νομική του κατάρτιση. Οι συμπολίτες του, σε ένδειξη σεβασμού και τιμής προς το πρόσωπό του, τον ενταφίασαν στο Ηρώο της πόλης.